Een nuttige pauze met een wrap

Na 2 weken bezoek (wat super leuk was) heb ik eindelijk mijn bed weer voor me alleen. En kan ik weer met de radio opstaan zonder iemand wakker te maken.

Afgelopen weekend hebben we veel leuke dingen gedaan (nu dat het nog kan, want de tijd begind te dingen) op vrijdag avond hebben we eerst genoten in een pub en genoten van een kennis die live mocht spelen. Hij komt uit brazilie dus er waren veel nummers die we niet konden verstaan maar waar mensen wel hun heupen op los gooide.

Daarna zijn we naar een nieuwe club gegaan die 'the workman club' heet. De uistraling binnen is mega vet. Het is net alsof je bij iemand thuis bent, uit de groote ramen zie je de river liffey (de rivier die je altijd op postkaarten ziet (heel bekent dus)) Het is erg populair mensen lopen van beneden naar boven, van links naar rechts en van buiten het teras naar binnen.

toen we naar huis liepen lag er een meisje op de grond met allemaal mensen om zich heen, ze had bloed rond haar mond en was aan het schokken, en jahoor Theresa (mijn kamergenoot) moest ook even helpen. Eerst dacht ik HALLO ik ben moe en ik moet plassen, moet dat nou. Maar achteraf was het heel goed dat we gebleven zijn. de mensen om haar heen kende haar niet en wisten niet wat ze moesten doen. Theresa heeft tegen haar gepraat, toen ik met de ambulanse praatte. Ze wist niet wat er gebeurt was en wou niet mee met de mensen, terwijl er iets goed mis met haar was. Na zo een half uur ja en nee spelletje hebben we haar er in gekregen. hopenlijk gaat het goed met haar. Ze zag er namenijk niet uit als een alcolist of een drug addict.

De zaterdag zijn Cristiana en ik de stad in gegaan om ons te orienteren op de zondag. Daarna zijn we naar de pub the cobble stone gegaan. Daar neemt iedereen hun instrument mee en spelen gezamenlijk (wel met bier natuurlijk) zaterdag waren er 6 vioolen, 2 banjo's, 1 gitaar, een bas met een mevrouw die ook danste. Na het eten zijn we naar een kerk gegaan die omgebouwd is in een pub/restaurant (ook iets dat je gedaan moet hebben in Dublin)

Op zondag zijn Theresa, Cristiana en ik vroeg vertrokken naar Dalkey.
Een dorpje ten zuide van Dublin, hier kun je heen met de dart (trein).
Toen we daar kwamen was het uitgestorven, maar we kwamen er snel achter dat iedereen in de kerk zat. Zoveel kinderen met ouders zul je niet snel in Nederland vinden (erg jammer, want het is een erg warm hartig gevoel dat je er van krijgt). Bij Dalkey is ook een berg, die we natuurlijk beklommen hebben. Het landschap was zo ontzettend mooi dat ik opeens mega veel energie had. Als gevold dat ik uitglee in de modder (ja ierland blijft nat haha) gelukkig had ik geen schone broek nodig voor het paardrijden wat we later in de middag zouden gaan doen.
Dus inderdaad na de lunch zijn we met de taxi naar een manege gereden., waar Cristiana en ik les zouden krijgen in POLO. Ooit van gehoord? Naja het een een spelletje met een netje aan een stick en een bal, die in de goal moet. Ik had er al super veel zin in maar het was nog leuker dan ik dacht. We leerden snel dus we begonnen na een tijdje al meteen met een echt spel (met minder mensen dan normaal) zogauw je de bal hebt willen de paarden meteen naar het goal. (ik heb gewonnen btw :p)

Mijn collegaas zijn nu al aan het bedenken wat we gaan doen in mijn laatste weekend en mijn laatste dag (dat zijn 2 verschillende dagen).
Ik ben super blij met ze, en ik ga ze zeker missen. maar....... ik heb nog 2 weken tegaan :D